Het werk van Francine Claassen gaat over authenticiteit, ontembare innerlijke krachten en de worsteling jezelf te blijven in een wereld die onophoudelijk duwt, trekt en op pijnpunten drukt. De natuur biedt soms troost, een plek om je in te verschuilen.
In haar collages, geënsceneerde fotografie, installaties en sculpturale acts zitten bepaalde lagen die samen een verhaal vormen. Wat zij maakt is tijdelijk en fragmentarisch. Zij verandert bestaande beelden. Een collage kan impulsief, soms zelfs in 1 minuut, ontstaan. Die vrijbrief wil ze beslist houden.
Al haar werk lijkt te verwijzen naar een eindeloze en met obstakels bezaaide menselijke zoektocht van blaaskaken, binnenvetters, muurbloempjes en roeptoeters naar ontsnapping, vrijheid en geluk. Soms helpt de natuur een handje.

 www.francineclaassen.com

Het is als een dans. De muziek, een piano uitvoering van Take this waltz van Leonard Cohen, bevestigt die aanname. Het publiek kan meedansen met koptelefoon op in de silent disco in de videoruimte.

Jeroens films en video-installaties hebben een glasheldere en poëtische beeldtaal. Actualiteit en het dagelijks leven worden verweven met de mythische wereld van schilderijen, sprookjes en speelfilms. Terugkerende thema’s zijn de stroom en cyclus van tijd, utopie en religie. In zijn films zijn mensen vermomd als abstracte, symbolische wezens die zich bewegen in een prominent aanwezig en betekenisvol landschap: meren, bossen, de zee, weilanden.

Het fundamentele karakter van Kooijmans’ werk is optimistisch, maar de donkere kant van het leven wordt niet genegeerd.

www.jeroenkooijmans.com

Wat zien wij nou echt en wat bedenken wij er zelf bij? Volgens Maze de Boer leidt visuele interpretatie ons weg van de inhoud. Iedereen kent dit proces. Wij zijn geneigd om zichtbare beelden aan te vullen met beelden die wij kennen.
Met zijn werk legt Maze de Boer zijn vinger op het kijkproces. Hij beschrijft zijn kunstwerken als conceptuele attracties. Het concept is zijn uitgangspunt en de visuele (aantrekkings)kracht van het werk is dan het resultaat.

Maze de Boer is geïnteresseerd in het vervagen van de grenzen tussen beeldende kunst, architectuur, theater en performance. Zijn werk komt vaak voort uit de historische achtergrond en de sociale context van de locatie.
Hoewel zijn installaties doorgaans site-specific worden genoemd ziet hij de werken zelf eerder als site-responsive.

www.mazedeboer.com

Recept (2016) is een reis door een onbekende, dynamische en onderling verbonden, parallel lopende werkelijkheid. Maar je kunt het ook anders interpreteren. Wij reizen als het ware terug vanuit de beschaving naar de tijd toen de wereld nog woest en ledig was.
Ali Eslami ontwikkelt interactieve ervaringen. Met gebruikmaking van VR-tools of 3D bril presenteren deze werken zich als realiteit.
Zijn fictieve en non-fictieve verhalen gaan vaak naadloos over in een werkelijkheid waarin zich een nieuw perspectief voor de toekomst ontvouwt.

www.alllesss.com

Uiteindelijk ontstaat er een knipselanimatie. Wit papier vormt een driedimensionale papieren plant. Johan Rijpma legt de vinger op de inspiratie die de natuur een kunstenaar te bieden heeft.

Johan gebruikt vaak eenvoudige onderwerpen uit zijn dagelijkse omgeving als basis voor nieuw werk. Al experimenterend en speels komt zijn werk tot stand. Hij analyseert en reflecteert. Hij legt de focus daarbij op de hang naar controle versus de onvoorspelbaarheid van het dagelijks leven.

Video, animatie en fotografie zijn in de eerste plaats de middelen waarmee hij ongebruikelijke, ogenschijnlijk eenvoudige maar vaak minutieuze processen creëert en vastlegt.

www.johanrijpma.nl