Tanja Smeets houdt zich bezig met organische groeiprocessen. In musea en in de openbare ruimte gaat haar werk een spannende dialoog aan met de architectuur van de omgeving. De installaties lijken vaak bevroren in de tijd, in een fase tussen stromen en druipen, groeien en ontluiken. Als parasieten leggen ze een poëtische laag van organische vormen over het harde oppervlak.

Zij werkt met restmaterialen die overblijven in de industrie. Maar ook met materialen uit het dagelijks leven die in grote hoeveelheden en verschillende maten worden gebruikt, spelen in haar constructies een belangrijke rol. Deze overvloed aan materialen roept vragen op over ons verbruik. De spanning die ontstaat tussen de vanzelfsprekende hoeveelheid geproduceerde materialen in onze wereld enerzijds en het dreigende gevaar van een groeiend organisme anderzijds, speelt een belangrijke rol in haar werk.

www.tanjasmeets.nl

Opeens heb je een nieuwe betekenis. En dat is wat Matea Bakula doet, ze haalt functionele materialen uit hun context. Haar fascinatie voor transformatie van materiaal is Matea deels aan het verleggen naar materiaalreïncarnatie. De ecologische impact van materiaalvervaardiging vraagt veel van de aarde. Zij onderzoekt daarom de wijze waarop zij materiaal kan herwaarderen. Voordeel; de geschiedenis van het materiaal wordt zo meegenomen in het werk.

Soms laat ze aan materiaal gekoppelde geometrische vormen als het ware inzakken. Voor een schijnbaar loodzwaar levenloos beeld kan je dan opeens empathie voelen omdat je ziet dat het ineengezakt is. In haar werk zet zij deze geometrische vormen in als stabiel fundament. Een geometrische vorm bakent zijn terrein af. Het organische uiterlijk van de (her)gebruikte materialen steekt daar helder tegen af.

Haar huis staat vol met planten; maar liefst tachtig ‘huisgenoten’. Omdat ze bijna alle planten zelf gestekt heeft, maakt ze het groeiproces vanaf begin af aan mee. Ze ziet hoe een nieuw blad zich ontvouwt, de bladtekeningen meer uitgesproken zijn op de net uitgerolde bladeren. Hoe de oude stervende bladeren langzaamaan veranderen van kleur en textuur.

‘Ook planten creëren, tijdens hun ontwikkeling geometrische vormen die uiteindelijk overgaan in organische vormen. Een jong blad van mijn Tiengebodenplant is zo strak opgerold dat het een kokervorm creëert en zich daarna pas ontvouwt. De jonge Monstera Delicosia maakt bijna perfecte cirkels van nieuw ontwikkelde gaten in het blad. Dan, als ze groter worden ontstaan meer organische vormen. Wanneer zijn deze vormen, esthetisch gezien, het spannendst? vraag ik mij af.

www.mateabakula.com
www.aletterfromafreeman.nl

In het werk van Menno Hiele worden natuurlijke, maar normaal onzichtbare processen van planten, zichtbaar. Soms brengt hij daarmee alledaagse voorwerpen weer tot leven, zoals bij een houten bank die uitwaaiert tot een boom. Gewapend met de techniek van sensoren en motoren laat hij zo zijn werk groeien en bloeien.

In Steck is een beeld te zien ontstaan vanuit een ingenieus werkproces. Op de computer verwerkt Menno de foto’s van boomschors tot een 3d model. Vervolgens past hij digitaal de hoogte en diepte aan. De structuur die is ontstaan verdeelt hij daarna in digitale plakjes. Na het uitfrezen daarvan in materiaal voegt hij het geheel uiteindelijk weer samen.

www.mennohiele.nl

Met haar gedegen werkwijze, gebaseerd op jarenlange ervaring met diepte-interviews, weet zij het vertrouwen van mensen te winnen. De zeer persoonlijke verhalen die ze in Overvecht hoorde zijn in een professionele soundscape opgenomen. De kamerplant diende als kapstok.

Aan planten die al heel lang met een bewoner meeleven kleven vaak bijzondere verhalen. Verhalen die verder gaan dan de feitelijkheden over de kamerplant. Soms zijn de kamerplanten overgeërfd en bestendigen de band met de overledene of met diegene die uit het oog verloren is. Ze kunnen symbool staan voor een andere cultuur of een werkelijk maatje in de vensterbank zijn. Planten zijn dikwijls geschenken die aan mooie relaties doen denken. Het zijn voor sommige mensen waarachtige entiteiten in het huis, waarmee ze samenwonen en die ze liefdevol verzorgen. In een kleine tuinkas bij Steck ‘logeren’ de planten gedurende de tentoonstelling. Vanuit een luie stoel kan je er een soundscape beluisteren waarin bewoners vertellen over hun plant.

Iris Honderdos ‘Ik heb ervaren dat kunst een bijzonder medium kan zijn in het bevorderen van wederzijds begrip en communicatie. ’
Haar werk richt zich altijd op een groep mensen met een gemeenschappelijk kenmerk zoals de inwoners van een dorp of een instelling, werknemers van een bedrijf of leerlingen van een school, maar het kan ook een groep zijn met een gedeelde ervaring zoals vluchtelingen of oorlogsslachtoffers.

Het proces van werken is een belangrijk onderdeel van ieder project. Voor haar is het waardevol dat de uitkomst herkenbaar is voor de betrokkenen; zij moeten zich gezien of erkend voelen.
In dit project werkte zij samen haar partner, geluidskunstenaar Arno Peeters.

www.artonlocation.nl